Kostaldearen kudeaketa Euskal Autonomia Erkidegora eskualdatu berri da, eta horrek agerian uzten du interes politikoak eta ekonomikoak nola uztartzen diren langile-klasearen benetako beharrekin zerikusi gutxi duen joko batean. Euskal instituzioek behin eta berriz esan dute transferentzia horrek baliabideen kudeaketa eta tokiko erabakiak hartzeko gaitasuna hobetuko dituela, baina errealitateak agerian uzten du eskumen horiek sistema kapitalistaren logikaren mende egon ohi direla, enpresaburuen eta elite ekonomikoen interesei lehentasuna emanez.
Itsasertzaren kudeaketak trantsizio energetikorako funtsezkoak diren azpiegiturak hobeto garatzea edo kostaldeko herrien bizi-kalitatea hobetzea ahalbidetuko duelako kontakizunak talka egiten du errealitatearekin. Proiektu horiek, estrategikotzat edo herrialdekotzat jotzen direnak, hala nola Guggenheim Urdaibai museoa, erakusten dute erakundeen arteko eskumen eta negoziazio horiek gutxi batzuei mesede egiten dieten inbertsio-proiektu handiak errazteko erabiltzen direla nagusiki, natura merkantilizatzearen eta langile-klasearen etorkizuna hipotekatzearen kontura.
Guggenheim Urdaibairen kasua paradigmatikoa da. Orain urtebete onartutako Kostaldearen babes-eremua 100 metrotik 20 metrora murriztea ez zen keinu errugabea izan: oztopo legalak ezabatzeko eta proiektua azkartzeko funtsezko maniobra bat izan zen, nahiz eta gizarteak proiektu hori argiki arbuiatu, baina horrek ez zuen axola izan Madrilgo ministerio-bulegoren bateko negoziazio-mahaian. Busturialdea suspertzeko beharraren argudioak ere ez du benetako asmoa ezkutatzerik lortzen: lehentasuna ez da eskualdearen ongizatea, baizik eta ehunka milioi euroko inbertsioa ekarriko duen proiektua gauzatzea, enpresa pribatu eta antzekoetan amaituko duena, gobernu zentralaren eta euskal instituzioen babesarekin.
Testuinguru horretan, eskumenen trantsizioa ez da gehiengoaren zerbitzura jarriko den benetako deszentralizazioa, tokiko eliteen boterea sendotzeko mekanismo bat baizik, sistema kapitalistaren logika harrapakaria betikotzen den bitartean. Instituzio eta politikariek parte hartzeko prozesuez eta oraindik hartu gabeko erabakiez hitz egiten badute ere, ekintzek aurrera egiten dute isilean, aholkularitza-enpresa tekniko zein politikoekin, Busturialdean benetako alternatiba baterako tarte txikia uzten duen eredu ekonomiko bat inposatzeko bidea prestatuz.
Yorumlar